Oceaanverzuring

Omdat het kooldioxidegehalte in de atmosfeer sinds de industriële revolutie is blijven stijgen, is dit ook het geval in de oceaan. De oceaan absorbeert ongeveer 25-30% van de kooldioxide uit de lucht en daardoor verzuurt het water, wat betekent dat de pH-waarde daalt.

Voor de Industriële Revolutie was de pH-waarde van de oceaan 8,2, nu is het 8,1 – een ogenschijnlijk kleine verandering, maar in werkelijkheid een toename van 30% in zuurgraad. Deze verschuiving is de snelste in 50 miljoen jaar. Zonder drastische vermindering van de koolstofuitstoot zou de oceaan tegen 2100 120% zuurder kunnen worden en niveaus bereiken die in meer dan 20 miljoen jaar niet meer zijn voorgekomen.

Hoe beïnvloedt dit het zeeleven?

Oceaanverzuring bedreigt het leven in zee omdat het voor kalkvormende organismen zoals schelpdieren en koralen moeilijker wordt om hun calciumcarbonaatstructuren op te bouwen en te behouden, wat leidt tot corrosie of ontbinding van hun schelpen en skeletten. Oceaanverzuring kan ook gevolgen hebben voor niet-kalkvormende organismen. Bepaalde vissen, zoals zalm, hebben moeite om roofdieren en prooien te detecteren door een veranderde hersenchemie. Deze verstoring kan een kettingreactie teweegbrengen in de voedselketen, waardoor grotere roofdieren, zoals walvissen en haaien, gevaar lopen naarmate de populaties kleinere vissen afnemen.

Binnenkort meer info